{ tak naprawdę obie wiemy, że zawsze znajdziesz kolejny cel }

Że masz robaki w tyłku.
Że ciągle Ci mało.

Chcę Ci dzisiaj pokazać inną perspektywę.
Bo – jasna sprawa – możemy powymieniać się cytatami, tymi samymi nudnymi hasłami, które obie słyszymy co chwilę (tu jest właściwy moment na aktorskie przewrócenie oczami).

Obie wiemy jak reaguje otoczenie.

Moje pytanie do Ciebie: czy masz świadomość jak inspirujące jest przebywanie obok osoby, takiej jak TY?

Tak, tak, mówię o tych robakach w tyłku,
o wulkanie kreatywności, którym jesteś,
i o – uwaga – SKUP SIĘ TERAZ:
o tej magnetyzującej, tajemniczej mocy,
która pcha, pcha, pcha Cię,

dalej,
wyżej,
bardziej.

Uprzejmie przypominam, że dopóki Twoje „wyżej, dalej, bardziej” jest 100% pragnieniem Twojej duszy,
to jesteśmy w domu i witamy się z gąską.

No więc, powracając do sedna,
czy masz świadomość, jak inspirujące jest przebywanie, rozmawianie, oddychanie tym samym powietrzem
z taką osobą, jak Ty?
Która ma to „coś”, co powoduje,
że sama się pcha wyżej, dalej, bardziej?

Czy jesteś w stanie zobaczyć tę cechę swoją,
jako atut,
a nie wadę/przekleństwo/powód do wstydu?

Czy nadal zachowujesz się jak mała dziewczynka,
która założyła czapkę na oczy
i przekonuje wszystkich, że nic nie widzi?

Zobaczenie swojej Mocy to prawdziwy akt odwagi.
Stajesz wtedy twarzą w twarz
ze sobą.

I już się nie wywiniesz.
Nie będzie powrotu do historii „oh, bo jestem taka mała/ głupia/gruba/za mało wiem/za dużo wiem”.

Kiedy siebie zobaczysz
prawdziwymi oczami,

nie będzie odwrotu.

I wtedy – właśnie wtedy
zaczniesz żyć w pełni.

Więc… co jeśli…?

Owocnych odkryć!

Katarzyna